Aydınlık Hapsi

Aydınlıkta hapsoldum kahkahalar eşliğinde.

Yalnızlığımı doldurdum, özlemini hissettiğim duygularla çatışırken buldum kendimi.

Uyuşuk zihnimin derinliklerine daldım bir köstebek gibi

Koca bir karanlık ilk defa huzurlu geldi.
Sarılmak istedim bir arada olabilmek için.
İçime çektim sessizliğin ağız kokusunu.
Paslı cümlelerimin gıcırtılarını dinledim.

Yumdum gözlerimi süslü hayatlarınızın sahteliğine.

Vazgeçmeyi beceremeyen kimliklerimizin ait olduğu yerdeyiz.

Söküp atamadığımız hislerin üzerine bedenler çektiğimiz bu hayatı
Sıkışıp kaldığımız, nefes alamadığımız, gök kuşağına dokunamadığımız bi' zaman diliminde yaşıyoruz.
Ve bunun adı Aydınlık Hapsi.